Zeker nu in de quarantaine – zitten we al in de laatste ronde? God, I hope so – zijn videogames de entertainment bij uitstek voor veel mensen. Lekker op de bank, snacks erbij, en dan een hele nieuwe wereld ontdekken waarin jij niet alleen de held bent, maar waar niks gebeurt totdat jij besluit iets te gaan doen (of juist niet, natuurlijk). Ik neem aan dat iedereen die dit leest wel eens een videogame heeft gespeeld, en zelfs als je niet achter een grote console kruipt, dan heb je waarschijnlijk games op je telefoon staan voor als je je vijf minuten verveelt (en he, Snake op die oude Nokia’s van vroeger telt ook).
Maar ondanks het feit dat games steeds meer zijn genormaliseerd, en je tegenwoordig niet langer een vieze nerd bent als je games speelt, is het nog altijd het domein van tieners en schietgrage jochies. Er komen steeds meer films uit die gebaseerd zijn op videogames, maar ze zijn nog steeds niet echt goed. Nintendo produceert videogames voor de hele familie, zoals ze eigenlijk altijd al hebben gedaan, maar dat betekent vaak dat de games worden gezien als hersenloos vermaak voor de kids – hoewel het vaak veel meer is dan dat.
Dat is dan nu ook eigenlijk de vraag – hebben videogames een extra laag die ze de moeite waard maakt op kunstzinning of narratief gebied? Of is het inderdaad niet heel veel meer dan schieten, tieten, helikopters (of in het geval van de kindergames, rennen en springen)? Is er een goede reden om videogames te bespreken op dit, uw favoriete website voor alles entertainment? Nou ja, afgezien van het feit dat wij alles entertainment verslaan en games daarbij horen wat u er verder ook van vindt, valt het argument wel degelijk te maken dat videogames veel dieper gaan dan de gemiddelde persoon wellicht inziet.
Eind jaren ’70 konden mensen het videospel Pong, dat daarvoor alleen in speelhallen kon worden gespeeld, in huis halen. Een enorm metalen bakbeest waarvan de kabels eigenhandig in de tv geschroefd moesten worden gaf toegang tot dat ene spelletje dat bestond uit twee streepjes en een balletje. Dat lijkt nu nogal oninteressant, maar daarmee werd iets heel bijzonders begonnen – de mogelijkheid om de digitale wereld in huis te halen, en er wanneer dan ook mee aan de slag te gaan. Niet langer hoefde verhalen gelimiteerd te worden tot wat in een middagje in de speelhal kon worden overgebracht, maar kon de gemiddelde speler op een intieme reis worden meegenomen naar een wereld zoals die alleen in zijn fantasie had kunnen bestaan.
De verhalen van games, nu ze op onze snellere en sterkere pc’s steeds groter en uitbundiger kunnen worden, worden op deze manier steeds enormer. Nu kun je zelf Batman zijn en door heel Gotham rondrijden, nu kun je zelf moordzaken oplossen of de hele maffia uitschakelen. He, als je wilt, kun je zelf de top van de maffia bereiken.
Maar worden ze ook beter? De beste schrijvers komen nog altijd niet in de gameswereld terecht – eerder het tegenovergestelde. Langzaam komt hier een beetje verandering in nu het steeds meer mogelijk wordt om genuanceerde verhalen te vertellen met elektronische entertainment en de regels duidelijker worden van hoe spelers met deze verhalen omgaan. In indie games, games met een kleiner budget en een intiemere productie, zien we vaak deze verhalen omhoog komen. Games als Gone Home, The Disappearance of Edith Finch of the ronduit bizarre Hotline Miami, games met simpele gameplay (maar daardoor niet minder leuk!) en een hele unieke manier van de speler in de gebeurtenissen betrekken. Men zou kunnen willen zeggen, ‘een film die je leeft’, maar dat gaat niet ver genoeg. Alleen de conclusies die jij trekt en de beslissingen die jij maakt creëren het verhaal waar je mee aan de slag gaat, en alleen op jou manier kan dit verhaal worden gezien.
Hierin kunnen games nog groeien – vaak zien we in een game dat cutscenes het verhaal vertellen en dat de gameplay hier nauwelijks wat mee te maken heeft – maar langzamerhand komt een hele unieke en onnavolgbare manier van verhalen vertellen omhoog in dit hilarische medium. Tuurlijk, soms is het niet veel meer dan lekker knallen en rondrennen, maar daar is ook niets mis mee als dat is wat je zoekt. Blijf de artikelen op Downtime Chronicle bezoeken, beste lezer, en dan komt het volledige spectrum van videogames snel genoeg langs. En in deze laatste maanden corona is er meer dan genoeg tijd om het allemaal zelf mee te maken.
