We zijn terug met de vrijdagaanraders, alleen nu in een iets andere vorm! Voorheen plaatsten we ze in de story, nu doen we het op de website om zo iets uitgebreider onze aanraders te kunnen bespreken. Wilt u dus weten welke film, serie, muziekalbum, sportevenement, boek en game u kunt uitproberen dit weekend, blijf dan vooral elke vrijdag onze website in de gaten houden!
Serie: Umbrella Academy
Gisteren had ik het in mijn artikel ‘entertainment voor mentale welzijn’ over ‘comfortentertainment’. Geen bestaand begrip, maar wel iets wat ik ga vasthouden vanaf nu. Umbrella Academy is mijn meest recente comfortserie. Het bevat namelijk ontzettend veel sfeer, goede muziek en feelgood momenten. De serie gaat over een groep van zeven extraordinaire mensen die allen op dezelfde dag geboren zijn en zijn geadopteerd door dezelfde man. Deze mensen bevatten superkrachten en moeten strijden tegen het einde van de wereld. Genoeg spanning dus.
De zeven brusters hebben elk een eigen, sterke persoonlijkheid. Ze hebben enorme daddy-issues (om maar even aan te sluiten op de huidige generaties) en mogen elkaar ook lang niet altijd evenveel. Toch proberen ze keer op keer samen te spannen om gezamenlijk de wereld te redden. Dit leidt tot veel drama, prachtige (actie)scenes, meeslepende verhalen per personage en ook hele vage momenten in de beste zin van het woord. Kortom, kijken dus!
De serie bevat momenteel twee seizoenen van elk tien afleveringen waar je zo doorheen bent. Ze zijn net klaar met het filmen van het derde seizoen dat in februari 2022 verwacht wordt.
Film: Kubo and the Two Strings
In de tijd dat de wereld helemaal over z’n toeren ging vanwege het geweldige ‘Coco’, genoot ik ook van twee andere, minder belichtte, ‘kinder’films: The Book of Life en Kubo and the Two Strings. Aangezien het nog geen Dia de los Muertos is (dan kom ik weer terug met The Book of Life), leek een film over die feestdag mij minder gepast. Vandaar dat ik nu kies voor Kubo and the Two Strings.
De film is een beetje een mengelmoes tussen het eveneens fantastische Moana en de twee eerdergenoemde films. Het bevat geweldige animatie en ontzettend veel fantasie in een enorm meeslepend verhaal, maar ook prachtige magische elementen die toevoegen aan de feelgood factor. Het verhaal gaat over een jongen die met zijn zieke moeder bovenop een rots bij een rustig dorpje woont tot hij op een avond wordt gevonden door de kwaadaardige zussen van zijn moeder. Om zich te kunnen verweren tegen zijn tantes en opa moet hij het legendarische harnas van zijn vader vinden. Alleen dan kan hij winnen van zijn duistere familie. Samen met zijn magische shamisen (een Japans snaarinstrument) en heel vreemd gezelschap begint hij aan deze zoek- en overlevingstocht.
Boek: The complete works of Sherlock Holmes
Ik ben zelf niet de grootste lezer, dus plaats ik hier waar ik nu zelf mee bezig ben en wat zelfs ik kan volhouden. De werken van Sherlock Holmes zijn fantastische boeken voor ieder die van mysterie en spanning houdt. Het zijn twaalf boeken, waarbij sommige boeken één lang verhaal vormen (vaak rond de 200 pagina’s, dus zeker niet veel) en sommigen boeken allerlei korten verhalen van een pagina of tien tot twintig. In deze verhalen duiken we in de verslagen van Dokter Watson, de beste vriend van Sherlock Holmes. Watson gaat vaak mee als assistent om mysteries op te lossen, maar komt nooit zo van pas gezien hij niet op hetzelfde intelligentieniveau zit als Sherlock Holmes. Zo kunnen wij ons beter verdiepen in de verhalen, doordat wij ons kunnen verplaatsen in de man die vrij nutteloos is en zich lekker dom voelt. We volgen hoe Sherlock Holmes door de te deduceren, neutraal te analyseren en alles volledig af te meten tot conclusies komt in aparte zaken. Wanneer je zelf denkt door te hebben hoe hij denkt ga je gedurende het verhaal zelf ook meedenken en blijk je volledig mis te zitten. De spanning van de verhalen, het zelf meedenken en de korte duur van de verhalen zorgt ervoor dat je vrijwel constant vastgekleefd zit aan de boeken en ze niet zo snel meer weglegt.
Game: Assassin’s Creed (maakt niet uit welk deel)
Een van de weinige spellenseries die ik af en toe opnieuw speel. Assassin’s Creed begon in 2007 en heeft intussen twaalf officiële spellen voor de Playstation en X-box. Het eerste spel begint tijdens de derde kruistocht in Israël en Syrië, waar je vooral kennis maakt met het freerunnen en het werk van de Assassins. Ook leer je Desmond Miles kennen, de hedendaagse barman en nageslacht van hoge piefen van de Assassins. Via zijn DNA kruip je in de herinneringen van zijn voorouderen. In deel twee en de twee daaropvolgende spellen kruip je via Desmond in de huid van Ezio Auditore, een andere voorouder die vooral werk verricht door heel Italië en in Konstantinopel (Istanbul). Je probeert in zowel de tijd van de voorouderen als in de huidige tijd krachtige artefacten te vinden om zo de oorlog tegen de Tempelaars te winnen. Dit gaat gepaard met nog eens heel veel freerunnen, stealth-missies, actie en heerlijke spanning. Oh, en uiteraard onmogelijke sprongen van een meter of 400 waarbij je neerkomt in een hooibaal en niks mankeert.
In de overige spellen herhaal je dit recept veelvuldig maar steeds met nieuwe personages en op nieuwe plekken. Zo ben je een piraat op Cuba, een viking in Noorwegen en Engeland of een inheemse bewoner van Amerika. Wat de spellen zo leuk maakt is dat je door alle tijdsvlakken reist, alle historische avonturen meemaakt en veel oude beroemdheden tegenkomt zoals Leonardo da Vinci en Napoleon Bonaparte. Tijdreizen willen we allemaal wel en dit is het dichtste bij dat we gaan komen.
Muziek: Sexion D’assaut – L’apogee
Voor mij een duidelijke keuze. Ik hou van HipHop, vind Franse HipHop vaak fantastisch en ken Sexion D’assaut al van kleins af aan. Het doet me dan ook elke keer weer pijn wanneer mensen nog nooit van deze groep gehoord hebben. Het is niet engels, dus het bereik is veel kleiner, I know, maar Sexion D’assaut niet kennen is in mijn ogen crimineel.
Ik kies in dit geval voor het album L’apogee omdat ik een zwak heb voor de combinatie tussen HipHop en pop. Sexion D’assaut voegt daar dan ook nog een house aan toe. Na het ruigere werk dat de Franse rapgroep afleverde was L’apogee het laatste album dat ze uitbrachten voordat ze uit elkaar gingen. Een album met meer emotie en meer diepgang, prachtig vertaald door onder andere de stem van Maître Gims, de meest bekende artiest in de groep. Luister en geniet van wat misschien wel mijn favoriete album ooit is en mocht het u bevallen, luister dan ook vooral de andere albums van deze fantastische groep rappers.
Sport: GP Zandvoort
Voor de hand liggend uiteraard dit weekeinde: de GP van Zandvoort. Voor het eerst sinds 1985 keert de Formule 1 hier terug en dat net in het jaar dat Max Verstappen grote kans maakt op de wereldtitel. Afgelopen week in België kreeg hij slechts halve punten voor de winst doordat het slechte weer een echte race verhinderde. Nu hoopt Verstappen in eigen land wél de volle punten in te halen om de – intussen zo gehate – Lewis Hamilton pijn te kunnen doen. Doordat het een lastig circuit is verwacht ik veel drama en een spannend weekend in de F1. Het zou zomaar een race kunnen worden die in de kwalificatie op zaterdag al grotendeels beslist wordt doordat het een lastige baan is om elkaar in te halen. Met een falende motor van Hamilton en het chagrijn van vorige week voorzie ik een verhit potje racen op de zondagmiddag.
